Varlığını korumak ve sürekli kılmak; kişi ya da kurumların ulaştıkça kaybolmayan tek hedefidir. Bu hedefe yönelik kurumsal çabaların tamamı; Yönetim Muhasebesi disiplini altında toplanmaktadır. Bu bağlamda, Hedeflerle Yönetim (Management By Objectives) ilkesi gereği hazırlanması ve takibi zorunlu olan yönetim muhasebesi araçları; yönetimin başarısının ölçülebilir ve denetlenebilir olmasını sağlamaktadır.

Bir işyerinde belirlenen amaçlara doğru plan, program yapan ve karar alıp yürütücü (executive) durumunda olan yöneticinin çalışma ortağı asistanı/sekreteridir. Nasıl ki “İş Ortağı” sözcükleri, taraflar arasında önem taşıyan ve pek çok değer ve sorumlulukları içeren bir kavramsa; “Çalışma Ortağı” sözcükleri de yönetici ile asistanını birbirine bağlayan ve işbirliği yapmayı gerektiren bir sürecin tanımlamasıdır.

Kısaca, kendini beğenmiş kişiler için kullanılan ‘Narsist’ sıfatını başlıkta bilhassa kullandım. Zira iş hayatında hem bu örneklerin sayısı az değildir, hem de mesleğimizi en fazla tehdit eden kişilik şeklidir. Varlıkları şirketler için büyük tehdittir.

Yönetici eskiden çalışanlarına uzak, kural koyan, esneklik tanımayan bir kişiyi aklımıza getirirken bugünün yöneticileri dinamik, esnek, çalışanlarıyla mesafesini koruyabilen ancak onlardan tamamen kopuk olmayan bir kişiyi akla getiriyor. Tabii, bu günümüz yöneticilerinin sürekli kendilerini yenilemesini de gerektiriyor.

Güven, liderliğin temelidir. Güven, ilk adımı çoğunlukla lider tarafından atılan karşılıklı bir döngüdür. Bu döngüde lider kendinin güvenilir olduğunu hissettirip, aynı şekilde karşısındakilere de güven duyma isteğini ortaya koyar.

Şirketler de canlı organizmalar gibi doğar, büyür, hastalanır ve tedavi görürler. Hastalıklardan korunması ve yaşam performanslarının arttırılması için şirketlerin de insanlar gibi zaman zaman Check-Up tan geçirilmesi, muhtemel problemlere karşı önlemler alınması gerekir.

Öncelikle Aile şirketlerinin de tıpkı insanlar gibi bir ömrü bir yaşam eğrisi vardır bunun ne kadar uzun olup olmayacağı ise tamamen ailenin şirketi yönetimi ile ilgilidir.

Devir planı yapamayan aile şirketlerinin % 70’i kurucu hastalandığında, yaşlandığında, emekli olduğunda veya vefat ettikten sonra satılmakta veya kapanmaktadır. Aile şirketlerini, piyasadaki koşullar değil, aile içindeki rekabet ve çekişme öldürmektedir.

Kurumlarda liderler genellikle kurumsal işleri delege ederler. Zaman zaman kişisel işlerini de delege ederler. İş bölümüne inanırlar. Ama liderler genellikle, işleri delege ettikleri kişilere inanmazlar. Bunu işleri delege ettikleri kişilere yaptıkları müdahalelerinden anlayabiliriz.

Yeni fikir açısından, bir firmanın sahip/leri ve birincil yöneticilerinin firmaları/işletmeleri için ulusal ve küresel ölçekte, rekabetçi olarak, ne ölçüde “entelektüel” bir varlık olduklarını değerlemeleri beklenir.