Strateji olmadan ancak deneme-yanılma ile biraz da hayal katarak işimizi yönetebiliriz. Strateji ise pusula yerine geçen planlardır ve hedefe götürür. İçinde farklı senaryolara uygun taktik değişikliklere de yer vardır.

İster ülke ister şirket olsun; iş planlarında mutlaka büyüme vardır. Yanlış büyüme hesapları sonucu ülkelere bir şey olmaz, bunu yaşayarak çok gördük. Ancak şirketlerin plansız büyüme sonuçları çoğunlukla iflastır.

Nöropazarlama; insan beyninin, satınalma davranışına nasıl yön verebildiğini inceleyerek, çıkan sonuçlardan iş geliştirmeye katkıyı amaçlıyor. Psikoloji, nörobilim ve pazarlamanın ortak ürünü olarak karşımıza çıkıyor. Önce tüketicinin nelerden etkilendiği öğreniliyor, daha sonra da satınalma kararını verdirmek üzere işletmelerde nelerin yapılması gerektiği açıklanıyor. Bilimsel olarak, tüketicinin neyi arzulayıp arzulamadığını ölçen yöntemlerin katkısı ispatlanmış ve raporlanmıştır. Beş duyunun beyne gönderdiği işaretlerde herkes hemfikirdir. Ancak arzulamak ile satınalmak eş anlamlı değildir.

Fizibilite çalışması zaman alan ve yüksek maliyeti olan bir çalışmadır. Bu bakımdan, daha en baştan yatırım fikrinin olabilirliği konusunda ‘ön fizibilite’ denen kısa bir araştırma yapılmalıdır. “Bir iş yeri açmak çok kolaydır, onu açık tutmak ise çok zordur” şeklinde güzel bir Çin Atasözü vardır. Demek ki başlangıcı biraz uzatmanın faydası olmalıdır. Belki de daha bu aşamada olumsuzluk tespit edilecek ve paranın cepte kalması sağlanacaktır.

Planlama, belli amaçlar doğrultusunda geçmiş verilerden, tecrübelerden yararlanarak geleceğe dair alınacak kararlara temel oluşturmaktır. Kısaca planlar kurumsal işletmelerin en önemli yönetim araçlarıdır.

Arapça kökenli olan “liyakat” kelimesi, belli bir görevi haketmeyi sağlayacak uygunluğa, yeterliliğe ve yeteneğe sahip olmayı ifade ediyor. Eksik olması durumunda işletmeleri zora sokan, varlığı ile de şirketlere atılım yaptıran ve onları farklı duruma getiren önemli bir değer olduğu açıktır

Önce verimliliğin tarifinden başlayayım. Zira henüz bu konuda fazla mesafe alamadığımız ortadadır. Kısa tarif olarak; ‘en az girdi ile en fazla çıktı elde etmek’ şeklinde anlaşılıyor ama daha da fazlasına ihtiyaç olduğu biliniyor.

Pandemi sürecinde zorunlu olarak başlamasına ve belli bir süre uygulanmasına kimsenin itirazı olamazdı. Ancak görülüyor ki; bunu sürdürme arzusunda olan şirketlerin sayısı hiç de az değildir. Yapılan işin şekline göre bu da mümkün olabilir.

Son senelerde birçok patronun kafasında şirketini iyi paraya satmak var. Peki iyi paranın sınırı nedir ? Tutturabildiğine satmak mı ? Bazı dükkanların üzerinde hem satılık, hem de kiralık ilanları görürüz. Bunun anlamı; “ben kandırmayı kafama koydum ama tarzına sen karar ver, kiralık da, satılık da olabilir…” şeklinde yorumlanabilir.

İş hayatının son senelerde en çok ihtiyaç duyduğu çalışmalardan biridir. Üstelik ticarete konu olan şirketlerin, çalışanlarını tüccar haline getirebilmeleri için suyu getirenle testiyi kıranı ayırma mecburiyetleri vardır. Yoksa sabah sekiz, akşam onsekiz aralığında çalışan ve gözü saatte olan personel grupları ile çalışmak zorunda kalırsınız ki, böyle bir ticari şirketin performansı son derece sınırlı kalır.