Bugün çoğu işletmemizde ücretleme, geleneksel “bordrolama” anlayışıyla ele alınan bir konu durumundadır. Bu anlayış çerçevesinde ücretler, çoğunlukla sadece “maliyet” olarak görülmekte, ücretlerin “yatırım, motivasyon, tatmin ve performans” boyutları; “işin ve kişinin değeriyle ilişkisi” gözden kaçırılmaktadır.

Kâinatta sebepsiz bir şey yaratılmamış. Her şeyin bir yaradılış sebebi var. Besin zincirindeki mükemmel işleyiş, insan eliyle bozulmadıkça ve doğal akışa müdahale edilmedikçe, nasıl Dünya’nın muazzam bir dengeye kavuşmasını sağlıyorsa; yaradılıştaki sebepler de, muhteşem sonuçların oluşmasını sağlıyor. Hiçbir şeyin sebepsiz olmadığı bir hakikat…

Teknoloji dünyasının getirdiği çalışma şartları, beş yıl öncesine göre bugün oldukça farklı bir manzara gösteriyor. Çalışma hayatında bilgi iletişim teknolojilerinin kullanılmasının daha iyi bir iş yaşam dengesi kurulmasını kolaylaştırdığını ortaya koyuyor. Bilgi iletişim teknolojilerinin nimetleri olan akıllı telefonlar, tabletler, taşınabilir bilgisayarlar ve tabii ki internet; ne zaman, nerede olursanız olun çalışabilmenizi ve işvereninizin sizden beklediği işi iş yerinde olmadan da yapabilmenizi sağlıyor.

İş hayatının son senelerde en çok ihtiyaç duyduğu çalışmalardan biridir. Üstelik ticarete konu olan şirketlerin, çalışanlarını tüccar haline getirebilmeleri için suyu getirenle testiyi kıranı ayırma mecburiyetleri vardır. Yoksa sabah sekiz, akşam onsekiz aralığında çalışan ve gözü saatte olan personel grupları ile çalışmak zorunda kalırsınız ki, böyle bir ticari şirketin performansı son derece sınırlı kalır.

Personelin iş başında gözükmesi ve devamlılığının iyi olması performansının da iyi olacağı anlamına gelmez. Burada sadece telefona harcanan zamandan kaynaklı kayıplardan bahsedeceğiz. Daha onlarcasını da zamanı geldikçe gündeme taşıyacağız.

Dünyayı anlamlı kılan “eşrefi mahlukat” (yaratılmışların en şereflisi) olan insanın varlığıdır. Onu çözmeden, onu anlamadan, ona yaklaşmayı denemeden ya da en azından ona ait asgari bilgilere sahip olmadan, dünyayı da hayatı da anlayamayız.

İstihdam pazarı için her bir kişi/aday, yeni bir “ürün” olarak nitelendirilebilir. İnsan kaynağı olarak “kişi”nin kendini yeni bir “rekabetçi ürün” gibi hazırlayabilmesi ve hedef istihdam pazarında rekabetçi olarak “pazarlayabilmesi” beklenir.

Bir işverenin en önemli sorumluluğu iyi bir ekip kurmaktır. Bu ekip kurma konusunda işveren nerelerde hata yapıyor ve bu hatasının sonuçları neler oluyor.