Önce verimliliğin tarifinden başlayayım. Zira henüz bu konuda fazla mesafe alamadığımız ortadadır. Kısa tarif olarak; ‘en az girdi ile en fazla çıktı elde etmek’ şeklinde anlaşılıyor ama daha da fazlasına ihtiyaç olduğu biliniyor.

Pandemi sürecinde zorunlu olarak başlamasına ve belli bir süre uygulanmasına kimsenin itirazı olamazdı. Ancak görülüyor ki; bunu sürdürme arzusunda olan şirketlerin sayısı hiç de az değildir. Yapılan işin şekline göre bu da mümkün olabilir.

Son senelerde birçok patronun kafasında şirketini iyi paraya satmak var. Peki iyi paranın sınırı nedir ? Tutturabildiğine satmak mı ? Bazı dükkanların üzerinde hem satılık, hem de kiralık ilanları görürüz. Bunun anlamı; “ben kandırmayı kafama koydum ama tarzına sen karar ver, kiralık da, satılık da olabilir…” şeklinde yorumlanabilir.

İş hayatının son senelerde en çok ihtiyaç duyduğu çalışmalardan biridir. Üstelik ticarete konu olan şirketlerin, çalışanlarını tüccar haline getirebilmeleri için suyu getirenle testiyi kıranı ayırma mecburiyetleri vardır. Yoksa sabah sekiz, akşam onsekiz aralığında çalışan ve gözü saatte olan personel grupları ile çalışmak zorunda kalırsınız ki, böyle bir ticari şirketin performansı son derece sınırlı kalır.

Kısaca, kendini beğenmiş kişiler için kullanılan ‘Narsist’ sıfatını başlıkta bilhassa kullandım. Zira iş hayatında hem bu örneklerin sayısı az değildir, hem de mesleğimizi en fazla tehdit eden kişilik şeklidir. Varlıkları şirketler için büyük tehdittir.

Personelin iş başında gözükmesi ve devamlılığının iyi olması performansının da iyi olacağı anlamına gelmez. Burada sadece telefona harcanan zamandan kaynaklı kayıplardan bahsedeceğiz. Daha onlarcasını da zamanı geldikçe gündeme taşıyacağız.

İş dünyamızın bazı dış kaynaklardan elde ettiği küresel standartlar iş geliştirme konusunda çok yönlendirici olmaktadır. Ancak sorun içerdedir. Yerel şartlarımızın dikkate alınmadığı ama sanki ‘bize özgü’ doğrularmış gibi sunulduğu yanıltıcı görüşlerden de korunma zamanıdır. Sebeplerini takdim ediyorum.

Çevre sorunlarının her geçen gün arttığı ve bu sebeple doğanın geleceğinin tehlikede olduğu artık bilinen bir gerçektir.

Konu, üretici açısından daha önemlidir. Zira üretim, satış ve tahsilat gibi üç ana faaliyet aynı anda gerçekleşemez. Eğer gerçekleşebilseydi, işletme sermayesine hiç ihtiyaç olmazdı.