İnsanın dünya ile kurduğu ilişkinin iki yüzü olduğunu söyleyebiliriz; Bir yüzde bakış diğer yüzde ise eyleyiş. Bakış kendisini dünyanın temeline, dünyayı kuran unsurlara yöneltirken eyleyiş kendisini dünyanın gayesine, dünyayı kuracak gayelere çevirir. Gaye bir anlamda dünyanın içinde yer alan eylemleri bir bütün içinde tutmaya yarar ta ki o eylemler bir işleve kavuşsun. Tersinden yani eylemler cihetinden, bakarsak da gaye “bir şey ne için iyidir” derken sorduğumuz sorunun cevabıdır aslında: Ne için iyidir yani ne işe yarar.