Kurumsallaşmada Kırmızı Çizgiler

Kurumsallaşmanın mantığı, ölümsüz ve ilelebet olmasını beklediğimiz kurumlarımızın her şeyleriyle bir ölümlüye bağlı olamayacağı gerçeğidir. Eğer bir kurumun başarılarında öne çıkan bir kişi değil de kurumun ismi ise orada kurumsallığın gerçekleşmiş olduğundan söz edebiliriz.

Kurumları kurumsallaşmaya ve değişime iten genellikle krizler oluyor. Kurumların darboğazlarla karşılaşmadan eski alışkanlıklarından vazgeçmemeleri olumsuz bir tutum.

Kurumsallaşma ve değişimde değerli olan hedeflenen yarınlara şirketin bu günkü hali ile gidilemeyeceğinin fark edilerek yapılan değişimdir.

Kurumsallaşma sürecinde yapılan en büyük hatalardan biri de başka kurumları taklit ederek ve yapıları birebir kopyalayarak yaratılan sağlıksız durum. Her firmanın kurumsallaşma süreci kendine özgü ve kendi dinamiklerine dayanılarak olmak zorundadır. İhtiyaçlar ve hedefler tespit edilmeden kurumsallaşmaya gidilmesi büyük bir mali riski beraberinde getiriyor.

Özellikle kurumun mevcut kimliğini sahiplenen eskiler ve kurumsallaşmanın taşıyıcısı olan yeniler arasındaki rekabet de karşılaşılan mühim sıkıntılardan. İnsanlar iş kaybetme korkusu ile değişime aktif ve pasif olarak direniyorlar. Aktif direnç gösterenleri ikna ve tasfiye etmek kolay iken pasif ve kurumsallaşmayı sahiplenmiş görünüp saklı direnç gösterenler kurumsallaşmanın önündeki mühim engellerden biri olarak ortaya çıkıyor.

Şirket sahiplerinin süreci doğru irdeleyip kurumsallaşmanın önündeki engel kendileri iseler hukuksal çizgileri çok iyi belirleyip kendilerini sürecin dışında tutmaları önemli.

Kurumsallaşma şirket sahipleri süreci sahiplenmeden ve yönetmeden gerçekleşemeyecek bir olay. Hiçbir şekilde aşağıdan yukarıya doğru olması mümkün değil. Kurumsallaşma yukarıdan aşağıya olmak zorunda.

Bir kişi ne kadar yetkinde olursa olsun bakış açısı sınırlıdır. Kurumsallaşma ile hedeflenen kurumun bakış açısını bireyin sınırlı görüşünden kurtarıp ortak akılla vizyonu genişletmek olmalıdır.

Kurumsallaşmanın hedefi olan değişim için önce bir vizyon sahibi olmak ve doğru stratejileri tespit ederek bu vizyona doğru yol almak önem taşımaktadır. Bu da etkin bir liderlik ile mümkün. Bu nokta da liderlik ile yöneticilik arasındaki temel fark çıkıyor ortaya: Yöneticilik işi doğru yapmak iken liderlik doğru işi yapmak sanatıdır.

Kurumsallığın temeli adalet ve hakkaniyettir, ve nihai hedefi kurumu vizyon doğrultusunda şekillendirecek değerli insan kaynağını memnun etmektir.

Kurumsallık sürecinde en dikkat edilmesi gereken şey şirketi kuran ve şirketin ruhunu oluşturan aile değerlerinin kurumsallık sürecinde öldürülmemesi ve kurumsallığa kurban verilmemesi. Bunun yolu da aile değerlerinin bir anayasaya dönüştürülerek kurumsallığın merkezine oturtulması.

Ramazan KÖKEZ İç Denetim Sistemi